ترامپ به جهانیان گفت در مناقشه‌ی اسرائیل و فلسطینی‌ها، شخصا اهمیتی نمی‌دهد که راه‌حل یک کشور برای دو ملت اتخاذ شود یا راه‌حل دو کشور برای دو ملت. اما یک موجودیت منفرد به این معنای پایان واقعیت اسرائیل یهود و دموکراتیک است. نخست وزیر اسرائیل به چه جرأتی به این مهم اشاره نکرد؟
یک رئیس جمهور آمریکایی روی چهارشنبه به جهانیان گفت شخصا اهمیتی نمی‌دهد که در میانه‌ی دریای مدیترانه و رود اردن تنها یک کشور موجود باشد؛ چنین وضعیتی به معنای شکست صیونیسم، شکست کشور دموکراتیک یهودی برای مردم یهودی در سرزمین باستانی ایشان است. و یک نخست وزیر اسرائیلی، ایستاده در کنار او، ذوق‌مرگ شد.
در کنفرانس مطبوعاتی مملو از خوشامدگویی‌های دوجانبه، دست فشردن‌های مکرر و تقدیر از ملت‌های یکدیگر، مردم یکدیگر و زن‌های یکدیگر، دونالد ترامپ مطابق معمول خودش از نیت خود به بستن قراردادی میان اسرائیل و فلسطینیان گفت. همچنین، مطابق معمول خودش، اعلام کرد با جزئیات ماجرا آشنایی ندارد و تصمیم هم ندارد آشنایی بشود. وقتی یک خبرنگار اسرائیلی از او پرسید آیا مایل است میانجی راه‌حل دو کشور برای دو ملت برای حل مناقشات اسرائیل و فلسطینیان بشود، پرزیدنت به سادگی گفت «والله، من به دو کشوری، و یک کشوری نگاه می‌کنم، و اونی را می‌پسندم که هر دو طرف می‌پسندند»، و نتانیاهو زد زیر خنده.
ترامپ تکرار کرد «من به هر چه دو طرف راضی باشند، راضی‌ام». «برای من فرقی نمی‌کند. یک مدت فکر می‌کردم که دو کشور برای دو ملت، برای دو طرف راه سهل‌تری است. اما صادقانه، اگر بی‌بی، و اگر فلسطینی‌ها، اگر اسرائيل و فلسطینی‌ها راضی‌اند، من با همانی که اینها بیشتر می‌پسندند، راضی‌ام».
بله، شاید دونالد ترامپ بتواند با هر یک از این دو راه «سر کند».
اما بنیامین نتانیاهو می‌داند که او خود، نمی‌تواند. با این وجود، نخست وزیر اسرائیل، که یک سال پیش وعده داد که تضمین می‌کند «اسرائیل یک دولت دو-کشور-برای-دو-ملت باشد» تصمیم گرفت توی ذوق رئیس جمهور خوشحال نزند. در عوض با یک جوک کهنه‌ی بیمزه با این مضمون که اسرائیلی‌ها عقاید گوناگون دارند، سروته موضوع را هم آورد. تصمیم گرفت اشاره‌ای به این نکند که درست به این خاطر که در این سرزمین در میانه‌ی دریا و رود، به همان اندازه که یهودی هست غیریهودی هم هست، تأسیس تنها یک حکومت مستقل در اسرائیل و قلمروهای مورد مناقشه، یک کشور برای یهودی‌ها و عرب‌ها، ضرورتا به معنای خاتمه‌ی اکثریت یهودی اسرائیل است، یا اسرائیل دموکراتیک، و یا هر دو است.
شاید ترامپ اهمیت خاصی ندهد، اما نتانیاهو می‌بایست به این مهم اهمیت بدهد. با این وجود، وقتی ترامپ آن کلمات را به زبان راند، نتانیاهو ذوق‌مرگ شد، و سپس تا پایان کنفرانس مطبوعاتی مشترک هر کلکی می‌شد زد تا «راه‌حل دو کشور برای دو ملت» از زبانش نپرد.
نتانیاهو، به تکرار، مطالبه‌ی اسرائیل برای حفظ امنیت عمومی سرزمین میان رود و دریا را ابراز کرد، و گفت فلسطینیان می‌بایست اسرائیل را به عنوان کشور یهودی به رسمیت بشناسند- حتی زمانی که رئیس جمهور فرمول بالقوه‌ی پایان کشور یهودی را به میان انداخت.
دهه‌ها طول کشید تا حتی به اینجا برسیم که رهبری فلسطینیان، به جای این که مطالبه‌ی مرزهای کشور اولیه‌‌ی قیمومیت فلسطین را داشته باشد، ایده‌ی راه‌حل دو کشور برای دو ملت بر اساس خطوط مرزی پیشا ۱۹۶۷ را، زبانی، بپذیرند.
متن کامل را در لینک زیر مشاهده کنید
http://www.timesofisrael.com/allowing-trumps-talk-of-a-one-state-solution-to-go-unchallenged-netanyahu-fails-israel/
