آمریکا می تواند مذاکرات دوباره ایران را رهبری کند

همه این روز ها از سقوط هژمونی آمریکا در جهان سخن می گویند. در این میان، باید در نظر داشت که از آغاز کار، مذاکرات 5+1 به رهبری آمریکا به طور بالفعل همین تأثیر را داشته است.
اقتصاد ایالات متحده بزرگترین اقتصاد جهان است. تولید ناخالص داخلی ما، به تنهایی از جمع تولید کشورهای دارای اقتصاد دوم و سوم جهان بیشتر است، و دلار آمریکا در حال حاضر در جهان بعنوان ارز ذخیره استفاده می شود. با این قدرت دلار، اصلأ نباید تعجب کرد که قدرت های اروپایی رهبری ایالات متحده در مذاکرات با ایران درباره برنامه هسته ای اش را دنبال کردند.
برخی کشورها همانند فرانسه نظری متفاوت با دیگران دارند؛ گزارش شده است که ژاک اودیبرت، مشاور ارشد رییس جمهور فرانسه فرانسوا اولاند، به گروهی از قانون گذاران هر دو حزب گفت که رد کردن توافق با ایران به توافقی بهتر منجر خواهد شد.
ولی فرانسه و تمامی شرکای دیگر توافق در این زمینه قدرتی نخواهد داشت، اگر که ایالات متحده کشوری باشد که برای دادن بیشترین امتیازها به ایران تقلا می کند.
رییس جمهور اوباما بیان کرده است که این توافق بهترین توافق ممکن است، و بجز جنگ با ایران گزینه دیگری وجود ندارد. البته، وقتی که سناتور چاک شومر موضعی سفت و سخت در برابر توافق هسته ای ایران اتخاذ کرد، اوباما در نکته ای جالب گفت که جایگزین دیپلماتیک دیگری نیز وجود دارد.
سناتور چاک شومر گفت: “بهتر است که تحریم های ایالات متحده را در جای خود نگاه داشته، دیگر کشور ها را به تحریم های بیشتر مجبور کرده، و دوباره راه اثبات شده و قابل اطمینان دموکراسی را، هر چند که سخت، دنبال کرد.”
به سادگی تمام، اگر که به بانک های اروپایی اجازه داده شود که با ایران همکاری اقتصادی داشته باشند، طبیعتأ بوی پول را دنبال کرده و با تحریم های دوباره موفقت نخواهد کرد. گفته چاک شومر دقیقأ بر این نکته حساس دست می گذارد.
باید از اینکه مسئله ای مربوط به امنیت ملی، و مخصوصأ تهدید هسته ای ایران ، به مسئله ای حزبی تبدیل شود کاملأ دوری کرد. این مسئله اهمیت بسیار بیشتری از این دارد که موضوع اختلاف چپ ها و راست ها، همانگونه که همیشه در واشنگتن رخ می دهد، بشود. و همچنین، اعضای کنگره و دولت باید برای رسیدن به اجماعی در این باره با یکدیگر همکاری کنند. اعضای کنگره در طول این 60 روز پیش رو با قدرت تمام به بررسی این توافق تاریخی پرداخته اند، با مشورت گرفتن و صحبت با گروهی از متخصصان، مسئولین دولتی، رییس جمهور، و مخصوصأ مردم.
جدیدأ تغییرات عمده ای در افکار عمومی نسبت به توافق ایران به وجود آمده است. در 27 آپریل 2015، دانشگاه کوینیپیاک در نظرسنجی ای اعلام کرد که افکار عمومی با 58% در مقابل 33% موافق با توافق هستند. در سوم آگوست 2015، نظرسنجی ای دیگر توسط همین دانشگاه اعلام کرد که افکار عمومی با تغییری شدید با 57% در مقابل 28% به مخالفت با توافق پرداخته اند، در حالی که نظرات مردان 59% به 30% بوده و زنان نیز 56% به 27%.
از آغاز این مسئله، کنگره و دولت در اعمال کردن تحریم هایی که ایران را به میز مذاکره کشانند نقشی حیاتی داشتند. آمریکا، با رهبری وزیر خارجه هیلاری کلینتون، که جامعه جهانی را در وضع کردن سیستم فلج کننده ای از تحریم ها، همراه با چندین قطع نامه شورای امنیت سازمان ملل که خواستار متوقف شدن غنی سازی اورانیوم بودند رهبری کرد.
هیچ تضمینی وجود ندارد که رأی مخالف کنگره باعث از بین رفتن توافق بشود، مگر اینکه دیگر قدرت های 5+1 نیز همین تصمیم را داشته باشند. البته، بنظر تضمین این نکته وجود دارد که چنین رأیی منجر به دست آمدن توافقی بهتر خواهد شد.
از آغاز این مسئله، هم پیمانان اروپایی ما با احترام با تیم مذاکره کننده روبرو شده اند. آمریکا پیش تر این تیم را رهبری کرد، و در صورت وارد شدن به مذاکره ای دیگر، باز هم می تواند این کار را انجام دهد.