الزام اوکراین

تصاویر: بالا، دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده، راست، در ملاقات با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در تالار بیضی، واشنگتن، ۴ فوریه ۲۰۲۴. (AP Photo/Evan Vucci). پایین: ‌دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده و ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین حین ملاقات در تالار بیضی کاخ سفید واشنگتن، دی.سی.، ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۵. (SAUL LOEB / AFP)
تصاویر: بالا، دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده، راست، در ملاقات با بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در تالار بیضی، واشنگتن، ۴ فوریه ۲۰۲۴. (AP Photo/Evan Vucci). پایین: ‌دونالد ترامپ رئیس جمهوری ایالات متحده و ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین حین ملاقات در تالار بیضی کاخ سفید واشنگتن، دی.سی.، ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۵. (SAUL LOEB / AFP)

چرا هر بار بحرانی بین المللی به میان می آید، قدرت های بزرگ تصمیم می گیرند چند کشور را قربانی کنند؟ آیا این کشورها در عرصهٔ امور چنان بی ارزش اند که شایستهٔ چنین رویکردی اند؟ گمان می رود در سال ۲۰۲۵، آخرین این کشورها کشوری باشد که همه از آن بسیار شنیده ایم: اوکراین.

یکی از دلایلی که روسیه در روز سرنوشت ساز ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۲ به اوکراین تجاوز نظامی کرد، سرنگون ساختن دولت هوادار غرب این کشور و کشاندن آن به مدار خویش بود. نتیجه اما جنگی طولانی و بی-دستاورد بود، جنگی فرسایشی در خاک اوکراین که بخش هایی از آن را روسیه در کنترل گرفته بود.

همزمان، انتخابات ۲۰۲۴ ایالات متحده رئیس جمهوری جدیدی به نام دونالد جی. ترامپ به کاخ سفید آورد. به نظر می آید سیاست آمریکا در رابطه با اوکراین یکشبه تغییر کرد. ناگهان چنان شد که ایالات متحده دیگر به کمک کشوری که صادقانه می خواهد بخشی از غرب باشد، نمی شتابد. شما با متحد کشورتان اینگونه برخورد می کنید؟

اول از همه، ترامپ به سنّتی بنیادین که بنا بر آن، غرب وارد گفتگو مستقیم با روسیه نمی شود را زیر پا نهاد. آنچه ترامپ کرد، به سادگی، یک تماس تلفنی با همتای روسی خود بود، اما اروپا را به حیرت انداخت. سپس، ایالات متحده  خواهان تملک بر مواد معدنی اوکراین شد تا هزینهٔ جنگ را بپردازد. از کی تا بحال رسم شده که اگر موضوع برتری آمریکا باشد، کشوری که در سمت آمریکا ایستاده ناچار باشد حقوق منابع معدنی خود را به متحد بزرگ خود واگذار کند؟ و مورد آخر که اهمیتی کمتر از موارد بالا ندارد، سخنان نفرت انگیز ترامپ خطاب به زلنسکی در ماه جاری است، که او را «دیکتاتور» خواند و اتهام جنگ را به او نسبت داد.

از یک موضع جغراسیاسی، استراتژی ترامپ به قرار زیر است. درست مانند پرزیدنت نیکسون که تصمیم گرفت روابط گرم با چین برقرار کند تا شکاف میان چین و اتحاد جماهیر شوروی از پیش عمیق-تر شود، حتماً ترامپ نیز گمان می کند با ایجاد شکاف میان روسیه و متحداننش، ایالات متحده طرح نابودی برتری جهانی آن را یکبار برای همیشه نابود می کند.

از منظر کسی که او نیز در کشوری زندگی می کند که شاید سرنوشت-اش به مرحمت شیرینکاری های ترامپ وابسته باشد، این موضوع بسیار نگران کننده است. نوبت قربانی شدن دیگر متحدان ایالات متحده کی خواهد رسید؟ آیا ترامپ از حمایت اسرائیل دست خواهد کشید؟ آیا ناگهان مدعی خواهد شد تمامی اختراعات استارت آپ های ما، برای پرداخت قیمت تسلیحات به مالکیت ایالات متحده در خواهد آمد؟ آیا ترامپ حتی با کشورهای نه-چندان-صمیمی مانند ترکیه (با ایران، بسیار بعید است) نیز گرم خواهد گرفت؟»

متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
https://blogs.timesofisrael.com/the-binding-of-ukraine/

ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ
«اور امینی» در «مرکز تحقیقات هوا و فضای الروم»ی دانشگاه تل آویو دستیار پژوهش است.
ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ