اگر نتانیاهو اینقدر فاسد و خطرناک است چرا رقبا جمع نمی‌شوند او را از میدان به در کنند؟
به خاطر اسرائيل، لاپید، گبای، باراک، یعلون، همه باید سعی قاطع در کناره‌گیری فوری نخست وزیر بکنند. خودداری آنها از زیر پا گذاشتن غرور خود برای هدفی باارزش‌تر اعتبار آنها را از میان می‌برد.
یکی پس از دیگری، رهبران بعد-از-این اسرائيل مسابقه گذاشته‌اند که پوست بنیامین نتانیاهو نخست وزیر را بکنند. بسیاری از آنها در دولت او خدمت کرده‌اند – به عنوان وزیر دفاع، وزیر اقتصاد، وزرای محافظت از محیط زیست، و به این نتیجه رسیده‌اند که شایسته‌ی ریاست دولت نیست، و از جهات بسیار، مجرم جنایی است، رئیس یک دولت ناصادق است، اسرائيل را با سیاست‌های دیپلماتیک و امنیتی به بدبختی می‌کشاند، شاخه‌های مختلف مردم اسرائیل را علیه هم می‌شوراند، دادگاه و پلیس را به بازی می‌گیرد، تسلیم ارتدکس‌های افراطی است، یهودیان جهان را دلسرد کرده است، و بسیار موارد دیگر.
یائیر لاپید که حزب میانه‌رو «یش آتید» وی عموما به عنوان رقیب اصلی حزب «لیکود» نتانیاهو جلو می‌رود، مدت‌ها است اعلام کرده که نخست وزیر شخصا فاسد است و یک ائتلاف فاسد تحت ریاست او اداره می‌شود.
لاپید، که پیش از این در دولت نتانیاهو وزیر اقتصاد بوده، همین اواخر در صف جلو منتقدان لایحه‌ی معروف به توصیه‌ی پلیس بوده است (که در میان اعتراض شدید و فزاینده‌ی اجتماعی معوق شد) که به قول وی سپری است که در مقابل پرونده‌های فسادی که نتانیاهو در آن درگیر است، «به قامت وی ساخته شده است».
از نگاه آوی گبای، رهبر تازه‌ی حزب کار، که «اتحاد صیون» وی بنا به چند همه‌پرسی، در رقابت‌های انتخاباتی موقعیت خوبی دارد، اسرائيل با حکومت فاسد و تک‌نفره، تحت نتانیاهو «واقعا دارد تبدیل به ترکیه می‌شود». گبای طالب «انتخابات هر چه سریع‌تر» است.
به عنوان عضو حزب «کولانو»، او نیز در ائتلاف نتانیاهو وزیر بوده و در مه ۲۰۱۶ هنگامیکه آویگدور لیبرمن به جای یعلون «میانه‌رو» به وزارت دفاع منصوب شد، کناره‌گیری کرد. در کنفرانس خبری خداحافظی خود، گبای علیه آنچه به نظر وی دولت در راه «افراطی‌گری» است، اعتراض کرد، و سرشار از شگون شوم توراتی هشدار داد که «قوم یهود پیش از این معبد مقدس دوم در اورشلیم را با جنگ‌های داخلی خود نابود کردند، راهی که به نابودی معبد سوم ختم خواهد شد را می‌بایست متوقف کنیم».
یعلون «میانه‌رو» که خود وزیر پیشین دفاع، رئیس پیشین ستاد نیروی دفاعی، و دست راست نتانیاهو در چندین زد و خورد با حماس و چالش‌های بی‌شمار امنیتی بوده است، در غالب هفته‌ها اعلام می‌کند نتانیاهو خلافکار است و می‌بایست به خاطر قرارداد خرید زیردریایی‌های آلمانی که ظاهرا پر از کلاهبرداری‌های متعدد است و دو تن از دستیاران نتانیاهو، دیوید شیمرون و ایتزاک مولخو، نیز به همین دلیل تحت بازپرسی‌اند، کناره‌گیری کند.
یعلون می‌گوید «امکان ندارد نخست وزیر [در این ماجرا] دست نداشته باشد». اگر حقیقت روشن نشود، وی سوگند خورد «از این شهر به آن شهر می‌روم و همه چیز را به همه می‌گویم».
یکی از همتایان پیشین و معتبر یعلون که هم رئیس ستاد بوده و هم وزیر دفاع، اهود باراک، و هم سال‌های طولانی همراه با نتانیاهو کار کرده است، همین چندین روز پیش بی محابا انبوهی از خطا‌های نتانیاهو را روی دایره ریخت. در سرمقاله‌ی نیویورک تایمز، باراک دولت نتانیاهو را متهم به قانون‌شکنی کرد و مدعی شد دولت علیه دادگاه، رسانه‌ها، جامعه‌ی مدنی، و اصول اخلاقی نیروی دفاعی «اعلان جنگ» داده است.
باراک به صراحت گفت «در مقابل تمام دستاوردهای عظیم اسرائيل در طول هفتاد دهه که از تأسیس کشور می‌گذرد، اکنون سرزمین ما آینده‌ی خود، هویت و امنیت خود را به شدت بازیچه‌ی هوا و هوس و توهمات دولت اولترا-ملی‌گرای بنیامین نتانیاهو نخست وزیر یافته است». «در طول بیش از سه سالی که در قدرت بوده است، این دولت غیرعقلانی و به شدت امام-زمانی شده است». «اکنون هر چه بیشتر می‌گذرد بیشتر مسلم می‌شود که سرانجام به کجا خواهد کشید: انضمام خزنده‌ی کرانه‌ی باختری». باراک همچنین نتانیاهو را متهم کرد که با تسلیم به اعضای ارتدکس افراطی ائتلاف خود است و «پیوندهای حیاتی اسرائيل با یهودیان آمریکا را آسیب زده است».
دیگر چهره‌های بانفوذ نیز همراه شده‌اند، و البته برخی را متانت بیشتر. گیدعون سعر، وزیر پیشین آموزش نتانیاهو، که از سیاست کنار کشید تا زمان بیشتری را با خانواده بگذارند، گفته است از یکی از پرونده‌های فساد نتانیاهو، که شامل قراری با روزنامه‌ی «یدیعوت اخرونوت» بر سر پوشش بیشتر اخبار مثبت [درباره‌ی نخست وزیر] می‌شود «در رنج است» – و همچنین گفت که قصد ریاست دولت دارد، اما در حال حاضر مایل به مقابله‌ی مستقیم با رهبر حزب خود، لیکود، نیست.
یکی دیگر از چهره‌های معتبر پیشین لیکود، موشه کخلون، به جای آن که مستقیما با نخست وزیر دومین دولت طویل‌المدت اسرائیل در بیفتد، تصمیم به گریز گرفت و حزب خود را تشکیل داد، و اکنون به مقام وزارت اقتصاد نتانیاهو صعود کرده است.
دو رئیس ستاد پیشین نیز، بنی گانتز و گبی اشکنازی از همه بیشتر محتاطانه عمل کرده‌اند و تا کنون از هر گونه سیاست‌های حزبی دور مانده‌اند و در عوض «جنبشی اجتماعی» براه انداخته‌اند تا «به افتراق پایان دهند، به تحریکات پایان دهند، و به نفرت بی‌اساس پایان دهند». هنگام گشایش این جنبش، به همراه یکی دیگر از وزرای آموزش نتانیاهو، شای پیرون، حتی نام نتانیاهو را به میان نیاوردند. نیازی هم نداشتند.
اما آنچه شگفتی‌آور است، بهمن عظیم انتقادها و سرنگون‌بادهای جانشین‌های احتمالی نخست وزیر نیست. بلکه، عدم ارتباط میان اصرار بر کناره‌گیری فوری نتانیاهو – هر چه نباشد، به خاطر اسرائیل – و عدم پافشاری منتقدان به اقدامی است که به طور موثر این ضرورت ملی که می‌گویند را به ثمر برساند.
خطری که از آن نام می‌برند، هرچقدر هولناک باشد، از اتحاد با هم و غلبه بر آن اکراه دارند.
شمار اندکی از هواداران ایتسخاک هرتزوگ ممکن ادعا کنند که او پرتوان‌ترین رهبر اپوزیسیون برای رقابت در کارزار انتخاباتی با نتانیاهو بوده است. با این وجود رئیس موقر، و متوسط الجذبه‌‌ی «اتحاد صیون»، در کارزار با نتانیاهوی کارکشته رو دست خورد، از سوی شماری از هم‌حزبی‌های خود دست کم گرفته شد. علاوه بر این، جنگ با پرخواننده‌ترین روزنامه‌ی کشور، کرسی‌های حزب او را …
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
https://www.google.com/url?hl=en&q=https://www.timesofisrael.com/if-netanyahu-is-so-corrupt-and-dangerous-why-dont-rivals-unite-to-defeat-him/?utm_source%3DThe%2BTimes%2Bof%2BIsrael%2BDaily%2BEdition%26utm_campaign%3D62e6b9c7a2-EMAIL_CAMPAIGN_2017_12_04%26utm_medium%3Demail%26utm_term%3D0_adb46cec92-62e6b9c7a2-55260489&source=gmail&ust=1512487025385000&usg=AFQjCNH67cCJU0dfTh48TxMs_95LqrLs5Q