ترامپ و نتانیاهو: چگونه از موانعی که در گذشته پیش آمد جلوگیری کنیم
ایالات متحده از چنین راه‌هایی می‌تواند به تسریع صلح کمک کند: برای کمک به توسعه‌ی اقتصاد فلسطینیان «طرح مارشال» را بکار بندد. دو سال گذشته شاهد افزایش صعودی کشته و زخمی‌های مناقشات اسرائیل ها و فلسطینی ها بوده است. در شبی که فردایش ترامپ و نتانیاهو دیدار می‌کنند احتمال رسیدن به یک توافق پایدار در آینده‌ی نزدیک بسیار است. اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها به یکدیگر اطمینان ندارند، با یکدیگر در مسائلی نظیر قلمرو، پناهندگی، تنظیمات امنیتی و اورشلیم، از اساس اختلاف نظر دارند، و رهبران هر دو مردم از چشم‌پوشی و گامی به جلو اکراه دارند.
در دو دهه و نیم گذشته، دیگران تلاش کرده‌اند این مناقشات را خاتمه دهند. اما این تلاش‌ها در اکثر مواقع نتیجه‌ای نداشته، گاه به گاه تلاشی بیهوده بوده، و گاه حتی مانع پیشرفت‌های واقعی در مسیر صلح شده است. در واقع، اگر، دولت ترامپ بخواهد هدایت پروسه‌ی صلح اسرائیل و فلسطینیان را به عهده بگیرد، می‌بایست از شکست‌های گذشته درس بگیرد.
هر چارچوب مشابهی می‌بایست شامل مذاکرات دوجانبه‌ی صلح باشد، با اینحال، نمی‌بایست تنها محدود به آن باشد. می‌بایست همزمان امکانی برای گفتمان بومی و گام‌های سازنده‌ی مستقل نیز ایجاد کند. چنین گام‌هایی می‌توانند به شکل توافق‌های سیاسی میانه و پیشرفت‌های تدریجی و پروسه‌های انتقالی مطرح شوند، و رویکردی عملی و غیرقابل انعطاف در مقابل ترور، خشونت، و هرگونه‌ای از افراطی‌گری داشته باشد.
در پروسه‌ی سیاسی، افزونه‌های تکمیلی نیز می‌بایست در نظر گرفته شود.
ایالات متحده می‌بایست اسرائيل را به خودداری از ساختمان‌سازی و یا صدور جواز ساختمان‌سازی در شهرک‌های اسرائیلی خارج از محدوده‌ی پیش‌تعریف مجتمع‌های عظیم اسکان در شرق حفاظ امنیتی متعهد دارد. در عوض، جامعه‌ی جهانی می‌بایست بتواند میان فعالیت‌های شهرک‌سازی در داخل و خارج از بلوک تمایز قائل شود، و همه‌ی شهرک را به یک چوب نراند و از دیدگاهی که معتقد است تمام شهرک‌ها «مشروعیت قانونی ندارند و ناقض قوانین بین‌المللی‌اند» و یا «مانعی عظیم بر سر راه صلح‌اند»، چنانکه قطعنامهی ۲۳۳۴ شورای امنیت سازمان ملل کرد، خودداری کند. و نیز، ایالات متحده می‌بایست در مقابل اسرائیل ضمانت نماید که هر قطعنامهی سازمان ملل که طرح نهایی به دو طرف اجبار نماید را وتو کند.
دوم اینکه، یک نهاد سوم می‌بایست تعهدی مستحکم از فلسطینیان بستاند تا به طور کامل از ترور علیه اسرائیلی‌ها دست بکشند و کارزار خود را با تشویق سازمان‌های بین‌المللی به محکوم نمودن اسرائیل بدل به کارزاری جهانی نکنند، و پرونده‌ی جنایی علیه اسرائیل دادگاه‌های جنانی بین‌المللی نبرند و کارزار تحریم را تبلیغ نکنند.
سوم، ایالات متحده و فلسطینیان می‌بایست آماده باشند تا کارگروهی تشکیل دهند متعهد به جنگ علیه تهییج و خشونت و تجلیل تروریسم علیه اسرائیل. این کارگروه می‌بایست فعالانه از فعالیت‌های یهودستیز و چهره‌سازی منفی یهودیان که امروزه در مدارس، تلویزیون، روزنامه، و کاریکاتورهای فلسطینان روی می‌دهد، ممانعت کند. شبکه‌های اجتماعی نقشی مهم در این زمینه دارند و متون فیس‌بوکی که به شما می‌آموزند چگونه یک یهود را به چاقو بزنید، را نمی‌توان یک شوخی یا پرخاش معمولی به شمار آورد. همچنین، پرداخت‌ّهای مالی به حساب شهدا و نامگزاری خیابان‌ها و مدارس و تیم‌های فوتبال به نام تروریست‌ها، از همان قماش و دارای تأثیر عمیق، و آسیب‌رسان است.
یک نهاد سوم که «طرح مارشال» را برای توسعه‌ی اقتصادی فلسطینیان اجرا کند، به ویژه اگر از سوی ایالات متحده هدایت شود، می‌بایست کشورهای میانه‌رو سنی عرب را دعوت کند تا با شراکت با اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها برنامه‌ای را آغاز کند و علنا اعلام کند استراتژی‌های مشترک و مستحکم امنیتی را در منطقه ایجاد خواهد کرد. هیأتی تجاری و دانشگاهی به رهبری عربستان سعودی در ژوئیه‌ی ۲۰۱۶ گامی مهم در مسیر درست بود. ظرفیت‌های اقتصادی ایالات متحده، امارات متحده، عربستان سعودی، و کشورهای خلیج برای میزبانی طرح توسعه‌ی فلسطینیان بسیار مناسب است. همچنین می‌بایست طرحی برای توانمندسازی پناهندگان فلسطینی در عرصه‌ی بین‌المللی تنظیم شود.
جزئیات دیگر چنین طرحی می‌تواند شامل ساخت‌وساز فضاهای کار مشترک از سوی کمپانی‌هایی نظیر «وی-ورک» و «ماینداسپیس» میان اورشلیم و رام‌الله و یا در کمپانی‌ّهای راه‌انداز خاورمیانه باشد. کشورهای خلیج و اسرائیل می‌بایست تفاهم‌نامه‌ای امضا کنند که به کارشناسان فناوری
پیشرفته و هیات‌های تجاری، دانشگاهی، و مطبوعات برنامه‌های تبادلی و انجمن‌های سه‌جانبه‌ی انرژی داشته باشند که عمده‌ی فعالیت‌اش تصفیه‌ی قابل تجدید انرژی و آب باشد.
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
http://www.timesofisrael.com/trump-netanyahu-how-to-avoid-previous-setbacks/