خطای دفاعیه‌ی غرای نتانیاهو
نخست وزیر مدعی که پلیس با دشمنان وی دست به یکی کرده تا او را بیرون کنند، و اکنون دادستان کل نظم را برقرار خواهد کرد. اما این دادستان کل بود که بر بازپرسی نظارت داشته است.
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر به شیوایی اندوهگین است. رسانه‌ها می‌خواهند او را زمین بزنند. جناح چپ می‌خواهد او را زمین بزند. سیاستمداران رقیب می‌خواهند او را زمین بزنند. از همه بدتر، پلیس، که می‌بایست حافظ قانون باشد، بی‌طرفی خود را از دست نهاده‌اند و آنها نیز می‌خواهند او را زمین بزنند، زیرا، هرچند غیرقابل باور باشد اما آنها هم عمیقا فریب خورده و باور کرده‌اند که او می‌خواهد آنها و تک تک بازجویی‌هایی که از بازجویی کرده‌اند را دور بزند.
با این حال، در ماجرایی که نتانیاهو با یکدندگی یک‌بار در سخنرانی محکم و سرزنده‌ی سه‌شنبه شب، و بار دیگر صبح چهارشنبه تعریف می‌کند، پلیس‌ها دادخواست‌هایی را به هم بافته‌اند سر در گم، منحرف، و نامربوط، که طبق آن وی می‌بایست به اتهام رشوه، کلاهبرداری، و خیانت در امانت مورد تعقیب قضایی قرار گیرد.
او از تجار دوست‌و‌آشنا، مهم‌تر از همه، آرنون میلچن تهیه‌کننده‌ی هالیوود، هدایایی چنان‌که پلیس مدعی است، به ارزش یک میلیون شکل (۲۸۲۰۰۰ دلار) دریافت نکرده است. هرگز برای پیشبرد قراردادهای میلچن پادرمیانی نکرده است. رقیب وی یائیر لاپید (که از سوی پلیس برای شهادت در خصوص پرونده‌ی ۱۰۰۰ با مرکزیت میلچن)، وزیر اقتصاد ائتلاف دوره‌ی پیش نتانیاهو، که با میلچن بر سر اصلاح قوانین مالیاتی که میلیون‌ها به نفع میلچن می‌شد، ملاقات کرده بود. و اگرچه او خود برای دریافت دوباره‌ی ویزای ایالات متحده‌ی میلچن تلاش کرده بود، که از آنجایی که میلچن به خاطر فعالیت در راستای منافع اسرائیل از سوی ایالات متحده مجازات می‌شد – ظاهرا فعالیت‌های اطلاعاتی مخفیانه – وی به عنوان نخست وزیر موظف بود چنین کند.
طوری که نتانیاهو دفاعیه‌ی علنی خود را آماده می‌کند، ظاهرا وی در همه حال در راستای منافع اسرائیل کار کرده و مصمم است که پس از این نیز چنین کند – تضمین امنیت اسرائیل، پیشبرد اقتصاد، و ریاست دولت منتخب تا پایان دوره‌ی نخست وزیر و ورود به دوره‌ی بعدی، البته اگر رأی‌دهندگان آگاه اسرائیل همچنان اعتماد خود به وی را حفظ نمایند.
اما این چگونه ممکن است؟ چگونه می‌خواهد تله‌ی مهلک بگریزد وقتی حتی مردها و زن‌های یونیفرم آبی نیز با دشمنان شناخته شده‌ی وی در رسانه‌ها، جناح چپ، و اپوزیسیون دست به دست داده‌اند؟ نتانیاهو معضل را چنین حل می‌کند که دادستان‌های کشور هنوز فاسد نشده‌اند. کارشناسان روشن‌بین از پس «پنیر سوئیسی» توصیه‌های پلیس واقعیت را خواهند دید، و تشخیص خواهند داد که تمام اتهامات علیه وی مشتی دروغ و زیاده‌روی است و نه تنها او را به زندان نخواهند فرستاد بلکه پرونده را خواهند بست.
وی اشاره می‌کند، که هر چه نباشد، این همان چیزی است که در طول سال‌ها در شماری از پرونده‌های علیه وی و در مورد شمار زیادی از چهره‌های بلندپایه، از جمله رؤسای پیشین دولت، اتفاق افتاد که مظنون واقع شوند. هر بار پلیس توصیه به تعقیب قضایی کرد، و دادستان کل رد کرد، و گاهی قاطعانه چنین کرد (شاید یکی از مهم‌ترین چنین واردی، تحقیقات «جزیره‌ی یونان» در مورد آریئل شارون نخست وزیر تا آنجا پیش رفت که دادستان کشور پیش‌نویس تفهیم اتهام را آماده کرد، اما پیش از آن، مناخم ماذوز دادستان کل در ۲۰۰۴ با اعتمادی لرزان، بر این اساس که اتهامات «در حدی نیستند» که درخواست محاکمه شود، پرونده را بست.
نتانیاهو مدعی است در طول این سال‌ها کمتر از ۱۵ پرونده‌ی تحقیقاتی علیه وی گشوده نشده، و در چندتای آنها پلیس توصیه‌ی تعقیب قضایی کرده است. با وجود این وی همچنان در دفتر نخست وزیری حاضر است. عهد می‌کند که همچنان تا مدت‌های مدید حاضر باشد.
لاف‌زنی‌های استادانه‌ی وی همچنین قرار است به کمک بخشی دیگری از دفاعیات او نیز بیاید – حمایت هم‌حزبی‌ها و متحدان وی در ائتلاف دولت. اهود اولمرت، که مظنون به فسادی بسیار بسیار کوچک‌تر از آنچه علیه نتانیاهو مطرح شده، شناخته شد، خیلی پیش از آن که محکوم شود وادار به کناره‌گیری شد زیرا وزیر دفاع وی، اهود باراک، به مخالفت با او برخاست. اولمرت که وادار شد در تابستان ۲۰۰۸ اعلام کند نامزد دور بعدی نخواهد شد، یک سال پس از آن تاریخ مورد تعقیب قضایی قرار گرفت، و سه سال پس از آن محکوم شد، و سرانجام در فوریه‌ی ۲۰۱۶ به زندان رفت. کسی نمی‌داند اگر او نیز از یک حمایت سیاسی برخوردار بود، تا چه زمانی قادر می‌بود علیرغم وضعیت پرونده، همچنان نخست وزیر بماند.
در حال حاضر، بر خلاف وضعیت اولمرت، نتانیاهو محبوب‌ترین گزینه‌ی نخست وزیری جامعه‌ی اسرائیل است. شرکای ائتلاف وی که اکثریت وی به آنها متکی است – به‌خصوص موشه کهلون از حزب کولانو، و نفتالی بنت از حزب خانه‌ی یهود، راضی نیستند اما او را ول نخواهند کرد. همراهان/رقیبان حزب خود وی، لیکود، فعلا خشم خود را مهار کرده‌اند. و حمله‌ی وی به لاپید، قوی‌ترین تهدیدی که علیه وی در اپوزیسیون موجود است، و این اتهام که خلافکار اصلی وی بوده است، قرار است برای کشیدن نیش‌های این خطر بکار رود.
در کوتاه مدت، حامیان سیاسی نتانیاهو، اگرچه به سختی می‌توان گفت ذوق کرده‌اند، اما چندان هم به افسردگی روزگار نمی‌گذرانند. با قاطعیت می‌توان گفت که تا مدت‌های زیادی می‌تواند همچنان دوام بیاورد. از نظر سیاسی، و حقوقی.
با این حال، در دیوار دفاعی نتانیاهو، سوراخی وجود دارد. هر چقدر در گذشته داستان‌های کل با همکاری نزدیک با کارآگاهان پلیس کار کرده باشند، یا نکرده باشند، در این پرونده‌ی بخصوص، این دادستان کل، آویخای مندلبیت که نتانیاهو خود منصوب‌اش کرده، بر جمع‌اوری شواهد و اسناد از اول و با اختیار کامل نظارت داشته است. (هنگامی که تحقیقات جزیره‌ی یونان آغاز شد، ماذوز حتی به دادستانی کل منصوب نشده بود). توصیه‌های آن زمان پلیس که نخست وزیر با خشم رد کرد، روز سه‌شنبه از آسمان روی میز مندلبیت نیفتادند. شاید اکنون هفته‌ها، یا ماه‌ها طول بکشد تا مندلبیت و تیم‌اش علیه وی اقامه‌ی دعوی کنند، اما قدر مسلم آن است که این پرونده را از صفر شروع نخواهند کرد. به چندوچون پرونده به‌تمامی آگاه‌اند.
متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
https://www.timesofisrael.com/the-flaw-in-netanyahus-articulate-public-defense/