عادی سازی خشونت پایان دموکراسی اسرائیل را رقم می زند

نتانیاهو قدرتی نابجا به افراطیون اسرائیل اعطا کرد اما اگر حکم تشکیل دولت را به ریاست جمهوری باز گرداند، هنوز می تواند مانع از بخش عمدهٔ آسیب را بشود.

درست در عرض چند هفتهٔ کوتاه پس از پیروزی بنیامین نتانیاهو در انتخابات در رأس یک بلوک ملی-مذهبی که هنوز در پروسهٔ تشکیل ائتلاف است، مردم اسرائیل در چرخهٔ ترس و خشم تخاصمی گیر افتاده اند. معجزهٔ جمع پیروزمندان انتخابات اخیر بر موجی از دلهرهٔ ناشی از واقعیت موجود خشونت گسترده و چشم انداز غیرممکن ادارهٔ موقعیت سوار بود. در طرف مقابل ایشان، نیم دیگر جمعیت ایستاده بود که به همان اندازه در هراس از خشونتی بود که دولت آتی از حالا از طریق ترکیب اشخاص و سیاست های تصریح شده خود براه انداخته است. رشته ای که دو جانب رقابت را بهم می پیوندد دغدغهٔ فکری مشترک پیرامون خشونت گسترده در انواع گوناگون است که به سرتاسر کشور سرایت کرده است.

از همینجا اما مسیر این دو جدا می شود. درست همانطور که در خصوص انواع درمان های وضعیت کنونی و عوارض گوناگون آن اختلاف نظر دارند، در خصوص ریشهٔ خشونت و تأثیرات خشونت موجود نیز با هم در تضاد هستند. این سردرگمی آخرین درمان تضادهای عمیقی است که بخش جدانشدنی زندگی اسرائیل، و ترسناکترین آن، از هنگام تأسیس کشور بوده و اکنون خطر از هم پاشیدگی غیر قابل جبران آن را با خود آورده است. این نگرانی‌ ها می بایست مستقیم و در زمینه تاریخی که در آن رشد کرده، پاسخ بگیرد. این وظیفهٔ هر دولت مسؤولیت پذیر است که به آیندهٔ کشور و رفاه تمامی شهروندانش توجه دارد.

نمونه های خشونتی که امروز کشور را در بر گرفته همه جا قابل مشاهده است. افزایش شمار برخوردهای مسلحانه میان اسرائیلی ها و فلسطینیان، در ماههای اخیر، رسمی و غیررسم، بسیار نگران کننده است. درگیری های آخر هفتهٔ گذشته در حبرون، که هنوز در رأس اخبار رسانه ها است و میان مردم کشور نفاق انداخته، یک سرباز اسرائیلی بیرحمانه به یک معترض یهودی حمله و دیگر تهدید کرد که صد چندان بکند. روی آوردن به اِعمال زور از طرق مختلف در داخل اسرائیل نمونه های بسیار داشته است و با خیزش دیگری از قتل های مرتبط با باندهای خلاف، موارد بیشتری از خشونت های بیرحمانهٔ جنسیتی، تخریب اموال، خشونت خیابانی، و انبوهی از موارد خشم های خونین جاده ای آغاز شد. این رویدادها شاید عینی ترین نمایش از هم گسیختگی بنیادی ترین مقررات نظم دموکراتیک باشند.

واقعیت این است که دموکراسی سنخیتی با خشونت سیاسی ندارد. هدف نظامهای دموکراتیک، یافتن راهی برای حکومت از طریق ممانعت از خشونت به عنوان شکل قابل قبول تعامل شهروندان است.

متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید
https://blogs.timesofisrael.com/normalizing-violence-is-the-beginning-of-the-end-for-israeli-democracy/