بی طرفی خطرناک ترامپ در برابر اسرائیل

زمین لرزه سیاسی که نامزدی احتمالی دونالد ترامپ به راه انداخته، نوید پس-لرزه ای خاص را می دهد: برای نخستین بار در تاریخ معاصر این کشور، نامزد یک حزب اصلی رسما نسبت به اسرائیل «بی طرفی» نشان می دهد. بسیاری از حامیان آقای ترامپ – حامیان بی باک اسرائیل – در بهترین حالت خود را از مواضع وی مبرا می کنند، و در بدترین حالت، مواضع وی را تطهیر می کنند. اما روابط ایالات متحده و اسرائیل بیش از آن حساس استکه موضوع پاکسازی چنان مواضع حزبی شود که از [مواضع] نامزدهای پیشین ریاست جمهوری هر دو حزب، به سویی دیگر ویراژ داده است.

دیدگاه های آقای ترامپ را نمی بایست تفسیر «تلمودی» کرد. عقاید وی صریح و بی پرده ابراز شده اند.
آقای ترامپ اواخر ماه دسامبر در مصاحبه ای با آسوشیتدپرس درباره روند صلح گفت: «سؤوال واقعی من این است که آیا دو طرف می خواهند [صلح] انجام شود یا نه. … قسمت اعظم این مساله به اسرائیل مربوط می شود و این که آیا اسرائیل می خواهد توافق کند یا نه، آیا اسرائیل مایل است چیزهای خاصی را فدا کند یا نه».

اما از کی تا به حال، همه بار بر دوش اسرائیل گذاشته شده است؟ قطعا نقش راکت ها و حملات بی امان تروریستی حماس و حزب الله نباید از نظر بیفتد.

درست کمی پس از این مصاحبه، ترامپ در نشست ائتلاف یهودیان جمهوری خواه، تا آنجا پیش می رود که می پرسد آیا برای عقد یک قرارداد صلح، «اسرائیل تعهد می دهد؟». وقتی از وی درباره «راه حل دو کشور برای دو ملت» پرسیده شد، حتی از این راه حل دفاع نیز نکرد. با این وجود، آیا رای دهندگان یهودی قرار است از جانب ترامپ آسوده خاطر باشند، فقط به این خاطر که وی در همان نشست گفت «من مثل شما مردم، اهل مذاکره هستم».

من تا ماه فوریه، موضع آقای ترامپ درباره اسرائیل را بیش از گذشته به پرسش می گرفتم. وی در نشست عمومی MSNBC به میزبانان این نشست، «جو اسکاربرو» و «میکا برژینسکی»، گفت «اگر برنده شوم، نمی خواهم در جایگاهی باشم که به شما چیزی را بگویم که طرف دیگر دارد همین الان می گوید؛ «نمی خواهیم ترامپ خودش را درگیر این موضوع کند». … بگذارید یک جورهایی بی طرف بمانم. … نمی خواهم بگویم تقصیر کیست، فکر نمی کنم کمکی بکند».

بنابراین اجازه دهید بروم سر اصل مطلب: آقای ترامپ نه تنها نسبت به تعهد اسرائیل به صلح تردید دارد، بل فکر می کند که بی طرفی اش دارد به برقراری صلح کمک می کند؟

نه، چیزی که به برقراری صلح کمک می کند، رهبری قوی است که در حمایت اش از اسرائیل هیچگاه تردید پیدا نمی کند – و به حفظ کیفیت و اثربخشی ارتش اسرائیل تعهد دارد.

آقای ترامپ در برشماری مدارک حمایت آتشین خود از اسرائیل، بسیار هول است: وی زمانی سردسته ارشد رژه روز اسرائیل در نیویورک بود. اما او برای سردستگی رژه نامزد نشده است. او نامزد ریاست جمهوری است. و به عنوان یک رئیس جمهور، موضع وی درباره اسرائیل نباید جانبدارانه باشد.

اعتراف آقای ترامپ به بی طرفی، مخصوصا از این نظر خطرناک است که کمپی بایکوت اسرائیل در صحن دانشگاه های امریکا ظهور کرده است. این صداهای دورو و استانداردهای دوگانه فقط از جانب نامزد ریاست جمهوری-ای می تواند مشروعیت کسب کند که به ملت اش می گوید مانع روند صلح در خاورمیانه، اسرائیل است .

خوشبختانه، برخی از اندیشمندان برجسته حزب جمهوری خواه که طرفدار اسرائیل هستند با این برآورد من موافق هستند. دن سنور، ستون-نویس یهودی جمهوری خواه و یکی از مقامات دولت جورج و. بوش و مشاور ارشد سیاست خارجی رامنی، در اوایل ماه مارس متعهد شد که اگر ترامپ نامزد این حزب شود، به وی رای ندهد. وی اعلام کرد «به دونالد ترامپ رای نمی دهم. نه در رای گیری مقدماتی و نه در رای گیری اصلی به وی رای نمی دهم».

و ویلیام کریستول که بنیانگذار کمیته اضطراری در حمایت از اسرائیل است، در یک مطلب مطبوعاتی نوشت «اگر طرفدار اسرائیل هستید، نمی بایست طرفدار ترامپ باشید. مدافعان دیکتاتورها دوستان قابل اعتمادی برای حکومت یهود نیستند».

من به شهامت و صراحت بیان آنها احترام می گذارم. و امیدوارم دیگران نیز حمایت علنی خود از اسرائیل قدرتمند را فدای محاسبات حزبی خود نکنند. گذشتن از موضع ترامپ در چنین موضوع مهمی، نه تنها بیرحمانه است، که خطرناک نیز هست.

با مواردی که پیش آمده – تونل های جدیدی که از غزه به اسرائیل حفر شده، مذاکرات بر سر بسته جدید نظامی ایالات متحده به اسرائیل، تحریک نسل جوان تروریست ها در مدارس فلسطینی – زمان آن نیست که نامزدی ریاست جمهوری کسی را بپذیریم که می خواهد «به نوعی آدم بی طرفی باشد».

موضع دونالد ترامپ درباره امنیت اسرائیل، عمیقا خطرناک است. و امنیت اسرائیل – که به نفع امریکا است – آنقدر حیاتی است که نمی توان بر سر آن ریسک کرد.