تعصب سخت بی-توقعی

منتقدان اسرائیل چرا نمی-پرسند مردم معمولی غزه چگونه می-توانند مردان و زنان بیگناهی که میان ایشان گروگان گرفته شده-اند را نادیده بگیرند؟

دهه-ها پیش، پرزیدنت جرج دبلیو بوش موضوع «تعصب نرم که از طریق توقع پایین اعمال می-شود» را مطرح کرد، به این معنا که توقع اندک از گروهی از مردم به معنای کوچک شمردن آنها است، و نوعی کلیشه-سازی از آنها است که به خودی خود مخرّب است. اکنون، در زمانی بسیار متفاوت، و از منظری بسیار متفاوت، این ایدهٔ سالیان پیش در گوش من زنگ می-زند.

در روزهای آخر هفته، روشن شد که سطح توقع بسیاری از رهبران جهانی، مفسّران و معترضان خیابانها از اخلاق-مداری حماس و آنها که در خیابانهای غزه و خیابانهای سراسر جهان از آن حمایت می-کنند، در حد صفر است. هیچ عاملیتی برای مردم غزه قائل نیستند، و آنها را به قربانی دائمی تنزل داده-اند – این تعصب نرم است – و همزمان، اسرائیل و یهودیان را به دیدهٔ شریران ابدی می-نگرند، که تعصب سخت است، البته.

برای شروع، اجازه بدهید بیاد بیاوریم این گروگانها کیستند: مردان و زنان بیگناهی که در جشنوارهٔ موسیقی نوآ شرکت کرده بودند. سرباز نبودند. مسلح نبودند. برخلاف ۴۰۰ غیرنظامی دیگر در نوآ، اینها به قتل نرسیده و مثله نشدند. برعکس، به شکلی وحشیانه و برخلاف میل خود ربوده شدند. در مورد نوآ آرگمانی، ویدیئویی در دست داریم که نشان می-دهد او را پشت یک موتورسیکلت انداخته-اند و به غزه می-برند.

با رو شدن جزئیاتی از ایام اسارت ایشان، دانستیم که این گروگانهای بخصوص را در تونلهای زیرزمینی در اعماق نوار محصوره، که احتمال داشت هرگز پیدا نشوند، محبوس نکرده بودند. بلکه آنها در محله-ای مسکونی در مجاورت یک بازارچهٔ خرید مدل غربی و در خانهٔ اعضای معتبر جامعه جای داده بودند.

حیرت-انگیز است اما عجیب نیست. دانیل یوناه گلدهگن، از استادان دانشگاه، مردم عادی آلمان که با نازیها همراهی می-کردند را «جلادهای راغب هیتلر» نام داده بود. حالا، اینجا آدم-ربایان راغب حماس داریم، پدیده-ای مشابه از مردمی که با شرارت و دیوخویی همراهی و همکاری می-کنند.

متن کامل را در لینک زیر مطالعه کنید:

https://blogs.timesofisrael.com/the-hard-bigotry-of-no-expectations/?_gl=1*ky2576*_ga*MTMzNTcxOTIxNi4xNjY3NjAwNzk4*_ga_RJR2XWQR34*MTcxODExOTkxNS4yMzc1LjEuMTcxODExOTk5NS4wLjAuMA..