چرا ترور هرگز موفق نخواهد بود

برخی رسانه ها ادعا می کنند قتل خانواده های بیگناه یهودی، آغاز یک «انتفاده» جدید است. قتل «ایتام» و «نعام هنکین»، پدر و مادر زیبای چهار فرزند خردسال که وقتی پدر و مادرشان به ضرب گلوله کشته شدند در صندلی عقب همان ماشین نشسته بودند. شب شنبه، از خانواده جوان، «بنیتاس»، در راه بازگشت به کوتل، هنگام شبات، پدر خانواده که با همسر و فرزند کوچکشان پیاده می رفتند، کشته شد. در واقعه ای دیگر، خاخام، «نهمیا لوی»، پدر هفت فرزند، کشته شد.

اما مگر رسانه ها در 2014 وقتی یک جوان یهودی، «کارن مسکرا»، از آمریکای جنوبی، توسط فلسطینی ها در ایستگاه اتوبوس کشته شد، اعلام نکردند که این شروع یک انتفاده جدید است؟ یا وقتی که ماشین ها در اورشلیم ما را زیر می گرفتند و نوزاد سه ماهه، «خایا زیسل»، همین وقت ها، حوالی پائیز کشته شد؟ و وقتی که تروریست ها «دالیا لامکس» را در ایستگاه اتوبوس نزدیک «گوش اتزیون» چاقو زدند و با ماشین از رویش رد شدند؟ همان جایی که گیعلاد، نفتالی و ایال را در ماه ژوئن دزدیده بودند و سپس کشته بودند؟ مگر هنگامی که مالاخی روزنفلد، در همین تابستان، در راه خانه اش، با شلیک گلوله از ماشینی در حال حرکت، کشته شد، رسانه ها نگفتند شروع یک انتفاده تازه است؟ یا وقتی که الکساندر لولویتز در ماشین اش هنگام روش هاشانا با پرتاب سنگ کشته شد؟

ترور ادامه دارد. ما دیگر تعجب نمی کنیم. اما خسته ایم. خسته شدن آسان است. مستاصل شدن آسان است. آرزوی ول کردن و عقب نشستن آسان است. اما ترور ما را ضعیف نمی کند. ما را از بین نمی برد. زیرا ما طبیعت دشمن خود را می شناسیم.

روز شنبه، در عید «سکوت»، «کوهلت اکلسیاستس» خواندیم،که می گوید هیچ چیزی زیر آسمان خدا تازه نیست. عملکرد زشت دشمن ما نیز داستان تازه ای نیست.

رسانه می بایست به خبرهای تازه بپردازد. می بایست به آنچه تازه طرح شده و مد شده بپردازد. از آنچه تاریخچه ای طولانی دارد سر در نمی آورد. اما ما یهودی ها سر در می آوریم. می دانیم سنت های ما به ما چه می گویند: که درست از زمانی که یهودی ها مصر را ترک کردند، دشمن، «امالک»، به آنها که آسیب پذیر بودند و پراکنده، حمله کرد. دشمن ما همچنان به آسیب پذیرها حمله می کند: خانواده های جوان و بچه دار. همین تابستان، دانی گونن، مردی جوان، با اتوموبیل به خانه برمی گشت و برای یک فلسطینی که دست تکان داد و به نظر می رسید نیاز به کمک دارد، ماشین را نگه داشت. دانی به خاطر مهربانی اش کشته شد. حماس تبریک گفت و اقدام به این قتل را عملکرد عالی و قهرمانانه خواند.

سلیمان نبی در اکلسیاستس می گوید چیزی که کج شده باشد، راست نمی شود. پس ما می بایست به جنگ با دشمنی که حاضر به مدارا نیست، و حقوق ما را در زندگی در سرزمین مقدسمان به رسمیت نمی شناسد، دشمنی که قتل ما را جشن می گیرد، ادامه دهیم.

اما ما نیز تغییر نکرده ایم. در روزی که ارتش با تمام قوا فعال است، و نیمیا لوی و آئرون بنیتا را به خاک سپرده ایم، مراسم مذهبی در محل قتل، در شهر قدیم اجرا می شود. ما به سوی خدا دست دراز می کنیم که به ما کمک کند، به ما قدرت بدهد، و به دعاهای ما گوش دهد، تا ما را در سایه اجداد دلیرمان نگاه دارد. می بایست به یاد داشته باشیم که ما مردمی بی نهایت دلیر هستیم. ترور ما را تضعیف نمی کند. اگر چه داستان حمله دشمن به همنوعان آسیب پذیر ما و خوشحالی از مرگ ما داستان تازه ای نیست، اما ما یهودیان حکایت دیگری را نیز بزرگ می داریم: داستان دلیری، شهامت، بقاء، رستگاری.